Πάπας Αδριανός Β΄
| Πάπας Αδριανός Β΄ | |
|---|---|
 | |
| Από | 14 Δεκεμβρίου 867 |
| Έως | 14 Δεκεμβρίου 872 |
| Προκάτοχος | Νικόλαος Α΄ |
| Διάδοχος | Ιωάννης Η΄ |
Ο Πάπας Αδριανός Β΄ (Papa Adriano II, 792 - 14 Δεκεμβρίου 872) ήταν Πάπας της Ρώμης και κυβερνήτης στα Παπικά Κράτη (14 Δεκεμβρίου 867 - 14 Δεκεμβρίου 872). Καταγόταν από μια ρωμαϊκή αριστοκρατική οικογένεια και έγινε πάπας σε προχωρημένη ηλικία ως διάδοχος του πάπα Νικόλαου Α΄ που συνέχισε την πολιτική του. Παρά το γεγονός ότι ο Λουδοβίκος Β΄ της Ιταλίας είχε καλές σχέσεις μαζί του τέθηκε υπό παρακολούθηση, η σύζυγος και η κόρη του θανατώθηκαν από τους οπαδούς του.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Αδριανός Β΄ προερχόταν από αριστοκρατική οικογένεια της Ρώμης, από την ίδια την οποία προήλθαν ο Πάπας Στέφανος Δ΄ και ο Πάπας Σέργιος Β΄.[1] Στην νεότητα του παντρεύτηκε μια γυναίκα με το όνομα Στεφανία και απέκτησε μια κόρη, παρά το γεγονός ότι ήταν παντρεμένος ορκίστηκε ιερέας.[2] Οι Καθολικοί ιερείς θα έπρεπε από τον 4ο αιώνα να απέχουν από κάθε σεξουαλική σχέση.[3] Εξελέγη πάπας σε εξαιρετικά προχωρημένη ηλικία (14 Δεκεμβρίου 867), η γυναίκα του και η κόρη του μετακόμισαν μαζί του στο Ανάκτορο του Λατερανού.[3][4] Συνέχισε αν και με λιγότερο σθένος, την πολιτική του προκατόχου του Νικόλαου Α΄. Ο βασιλιάς Λοθάριος Β΄ της Λοθαριγγίας (πέθανε το 869), προσπάθησε ανεπιτυχώς να μεσολαβήσει μεταξύ των Φράγκων ηγεμόνων με σκοπό να κληρονομήσει ο θείος του αυτοκράτορας Λουδοβίκος ο Γερμανικός την Λωρραίνη.[5] Ο Αδριανός Β΄ προσπάθησε να διατηρήσει καλές σχέσεις με τον Λουδοβίκο αφού οι εκστρατείες του τελευταίου στην νότια Ιταλία είχαν στόχο να υπερασπίσουν την περιοχή από τις Μουσουλμανικές επιθέσεις.[6]
Ο Πατριάρχης Φώτιος Α΄ της Κωνσταντινούπολης, λίγο μετά την Σύνοδο κατά την οποία αναθεμάτισε τον Πάπα Νικόλαο Α', καθαιρέθηκε από τον νέο αυτοκράτορα, Βασίλειο τον Μακεδόνα, ο οποίος υποστήριζε τον αντίπαλό του Ιγνάτιο. Μία Οικουμενική Σύνοδος (θεωρείται ως η 8η τον αριθμό από την Καθολική Εκκλησία) συγκλήθηκε υπό την ονομασία Δ΄ Σύνοδος της Κωνσταντινούπολης για να συζητήσει επί του θέματος. Σε αυτή την σύνοδο προήδρευαν οι απεσταλμένοι του Αδριανού (λεγάτοι), αλλά εκτός από αναθεματισμό του Φωτίου, δεν κατόρθωσαν να έλθουν σε συμφωνία με τον Ιγνάτιο αναφορικά με το θέμα της δικαιοδοσίας στην Βουλγαρική Ορθόδοξη Εκκλησία.[5] Ο Αδριανός Β΄ υποστήριξε το έργο των Αγίων Κύριλλου και Μεθόδιου στην Μεγάλη Μοραβία και εξουσιοδότησε την χρήση της Σλαβικής λειτουργίας. Ο Μεθόδιος χρίστηκε ιερέας (869) και κατόπιν αρχιεπίσκοπος και Μητροπολίτης στο Σίρμιο.[7] Όπως και ο προκάτοχός του Νικόλαος Α', ο Αδριανός υποχρεώθηκε να υποκύψει, έστω και κατά διαστήματα, στην εξουσία του αυτοκράτορα Λουδοβίκου Β΄, ο οποίος τον τοποθέτησε υπό την εποπτεία του έμπιστου συμβούλου του Αρσενίου, επισκόπου του Όρτο, και του γιου του Αρσένιου, του Αναστάσιου, του Βιβιοθηκάριου.[5] Ο γιος του Αρσενίου Ελευθέριος παντρεύτηκε την κόρη του Αδριανού Β΄ παρά το γεγονός ότι ήταν αρραβωνιασμένος με άλλη. Ο Ελευθέριος απήγαγε και δολοφόνησε την σύζυγο και την κόρη του Αδριανού Β΄, καταδικάστηκε σε θάνατο για τα εγκλήματα του.[4] Ο Αδριανός Β΄ πέθανε σε μεγάλη ηλικία (14 Δεκεμβρίου 872) ύστερα από 5 χρόνια παποσύνης.[5]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Mann, Horace K., The Lives of the Popes in the Early Middle Ages, Vol. II: The Popes During the Carolingian Empire, 795–858 (1906), σ. 110
- ↑ Loughlin, James (1907). "Pope Adrian II". In Herbermann, Charles (ed.). Catholic Encyclopedia. Τομ. 1. New York: Robert Appleton Company
- ↑ 3,0 3,1 Helen Parish (2016). Clerical Celibacy in the West: C.1100-1700. Taylor and Francis. σσ. 49–51
- ↑ 4,0 4,1 Riche, Pierre (1993), The Carolingians, University of Pennsylvania Press
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 Chisholm 1911
- ↑ Kleinhenz, Christopher (2 Aug 2004). "Hadrian II, Pope". Medieval Italy: An Encyclopedia. Routledge
- ↑ "The Life of Methodius", Medieval Slavic Lives of Saints and Princes (Marvin Kantor) [Michigan Slavic Translation 5]. University of Michigan. (1983) σ. 117
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Mann, Horace K., The Lives of the Popes in the Early Middle Ages, Vol. II: The Popes During the Carolingian Empire, 795–858 (1906)
- Helen Parish (2016). Clerical Celibacy in the West: C.1100-1700. Taylor and Francis.
- Dvornik, Francis (1948). The Photian Schism: History and Legend. Cambridge, UK: Cambridge University Press.
- Ostrogorsky, George (1956). History of the Byzantine State. Oxford: Basil Blackwell.
- Siecienski, Anthony Edward (2010). The Filioque: History of a Doctrinal Controversy. Oxford University Press.
